Recenzje

Oto recenzje książek zamieszczane w „Barbarzyńcy”. Wszystkie recenzje z pisma są w pełnej wersji dostępne także tutaj, na stronie.

1 (18) 2012

Numer 18 to pierwszy „Barbarzyńca” w formacie PDF, dostępny za darmo na naszej stronie. Wzbogacony fotografiami Przemysława Szuby może teraz zaprezentować pełną paletę barw.

  • Fragment

    W książce odnaleźć można dokładny opis tego momentu bycia poza tu i teraz, oderwania się od ziemi, oczyszczającego szaleństwa. Bo żeby pojąć to, co się bada, należy również być przez moment szalonym, nie ze swojego świata.

  • Fragment

    Niewątpliwym atutem Estetyki zen jako opracowania dotyczącego sztuki odmiennego kręgu kulturowego jest to, że autorka stara się w sposób konsekwentny unikać w swej analizie metod wypracowanych przez badaczy zajmujących się sztuką Zachodu i sprzeciwia się mówieniu o sztuce Japonii w obcych dla niej kategoriach estetycznych.

3-4 (16-17) 2009

Oto wielki i tłusty numer podwójny liczący aż 152 strony.

  • Pełny tekst

    Pieczołowicie przygotowana ekspozycja o starannie przemyślanym kształcie prezentuje nieprzypadkowość form, jakie przybierały przedmioty codziennego użytku i ewolucję zdobiących je ornamentów. Ujawnia tropy znaczeń w przystępny sposób, poprzez strukturę równie regularną jak one.

  • Pełny tekst

    Obie te wystawy w MEK-u są takie ciekawe, bo pokazują przedmioty, które chciałoby się mieć, wyjść z nimi. Sam z chęcią odjechałbym do domu na etnorowerze, natomiast redaktor naczelna na moich oczach, pod nieobecność obsługi, głaskała różową owcę i filcowy fotel. Rzeczy budzą tęsknotę, a wręcz pożądanie: to zupełnie odwrotnie niż na typowej ekspozycji, gdzie człowiek porusza się wśród wyalienowanych obiektów o niejasnych znaczeniach.

  • Pełny tekst

    Uważna obserwacja i dokładna analiza uzyskanych danych, prowadzi autora do ciekawych wniosków, dzięki którym tworzy bogaty obraz dewiacji.

  • Pełny tekst

    Appadurai szuka odpowiedzi na zasadnicze pytanie: dlaczego idea globalizacji wprowadzona w życie czasem skutkuje czystkami etnicznymi czy skrajnymi formami przemocy politycznej wymierzonej w ludność cywilną?

  • Pełny tekst

    Po przeżyciach z czasów ludobójstwa ocaleni i zbrodniarze wybierają milczenie, z trudem przychodzi im opowiadanie o eksterminacji, której doświadczyli. Hatzfeldowi udaje się skłonić ich do rozmów.

  • Pełny tekst

    Książka w sposób czytelny prezentuje pokaźny dorobek trzydziestu lat pracy socjologów nad trudną materią emocji. Typologia jest przejrzysta i dobrze dobrana.

  • Pełny tekst

    Leszek Kołakowski kolejny raz czaruje swoim kunsztem. Swoboda, z którą porusza się między zagadnieniami, łączy fakty, argumentuje, przypomina lekkość i skuteczność ruchów mistrza fechtunku.

  • Pełny tekst

    „Czy telewizja oddając głos myślicielom, od których wymaga się, by myśleli w pełnym biegu, nie skazuje się na zapraszanie wyłącznie fast-thinkers, myślicieli, którzy myślą szybciej niż ich własne cienie…?”

  • Pełny tekst

    Reżyserowi zależało być może na rzetelnym przedstawieniu subkultury, lecz nawet osoby związane z gotykiem spierają się między sobą o to, czym on faktycznie jest, gdzie leżą granice „mroku”, jak odróżnić autentyczność od fałszu i pozerstwa.

2 (15) 2009

Uwaga, z tym numerem darmowe wejście na wystawę w Muzeum Etnograficznym!

  • Pełny tekst

    W teatrze Mądzika milczenie  jest złotem. W albumie nie ma ani  jednego zdania bezpośrednio od artysty. Znajdziemy tam komentarze Wojciecha Skrodzkiego, Adama Bujaka, Krystyny Zachwatowicz-Wajdy  i  innych osób zaproszonych przez autora. „Zwróciłem  się ku milczeniu” – mówi (!) Mądzik, przemycony w cytacie przez jednego z komentatorów. Rzecz jasna, jest to cisza dźwięcząca w uszach, poprzez nią też się przemawia.

  • Pełny tekst

    Za przedmiot swoich rozważań uznana polska filozofka obiera niesamowite trio: Świat, Skończoność, Samotność. Podobnie jak u Heideggera, ważnym narzędziem są tu rozważania nad językiem, który kryje w swoich pokładach wiedzę o świecie. Na tym podobieństwa między filozofami się kończą.

  • Pełny tekst

    Autorka wyjaśnia dokładnie, jakie przyjęła kryterium wyboru obrazów i czym jest dla niej tytułowa inność. „Ciekawi mnie to, co nieostre, niejasne, niepewne. Obraz za szybą, w którym odbija się świat otaczający i my sami – ich widzowie. Obraz za mgłą, w którym kształty są trudno rozpoznawalne i niemal nic nie widać. Obraz, który niedoskonała pamięć rysuje pod powiekami”.

  • Pełny tekst

    Autor stara się wyjaśnić proces kształtowania się kapitalizmu jako dominującego sposobu produkcji. W tym celu śledzi dynamikę zmian gospodarczych na przestrzeni kilku stuleci. Wykazuje wpływy i napięcia wynikające z kontaktów między wieloma społeczeństwami, również tymi przez długie  lata uważanymi za „ludy bez historii”, zawieszone "poza czasem” grupy, dla których jedynym bodźcem do zmian był kontakt z Europejczykami.

1 (14) 2009

Po serii białych okładek ten jest pierwszym z serii numerów, które zdominuje czerń. Ogólnym motywem przewodnim są ciało i dusza oraz napięcie między nimi.

3 (13) 2008

W 13. numerze widać tropy teatralne, przewija się też motyw apokalipsy. Mamy aż 6 kolorowych stron ze zdjęciami.