Przedmiotem zainteresowania autorki są ślady po społeczności ewangelików mieszkających w Jaworze. Społeczność ze względów politycznych i etnicznych opuściła dotychczasowe miejsce zamieszkania po zakończeniu II wojny światowej.
Po przeżyciach z czasów ludobójstwa ocaleni i zbrodniarze wybierają milczenie, z trudem przychodzi im opowiadanie o eksterminacji, której doświadczyli. Hatzfeldowi udaje się skłonić ich do rozmów.
Autor równolegle pokazuje nam dwa – a właściwie trzy – miejsca. Aleksandrię – miasto w którym obecnie mieszka, Warszawę jako miasto swojego dzieciństwa i Warszawę pierwszej dekady tzw. „Wolnej Polski”.
