W 1983 roku białoruska dziennikarka Swietłana Aleksijewicz ukończyła reportaż, będący zbiorem kilkuset wywiadów z rosyjskimi, białoruskimi i ukraińskimi kobietami, walczącymi podczas II wojny światowej w szeregach radzieckiej armii.
Przedmiotem zainteresowania autorki są ślady po społeczności ewangelików mieszkających w Jaworze. Społeczność ze względów politycznych i etnicznych opuściła dotychczasowe miejsce zamieszkania po zakończeniu II wojny światowej.
Autor wskazuje na co najmniej dwa zasadnicze mity-fantazmaty leżące u podstaw nowożytnej antropologii. Jego książka stanowi frapujący, drobiazgowy i jednocześnie przystępny „opis transformacji złudzenia”, które do dzisiaj umyka antropologom...
Autor równolegle pokazuje nam dwa – a właściwie trzy – miejsca. Aleksandrię – miasto w którym obecnie mieszka, Warszawę jako miasto swojego dzieciństwa i Warszawę pierwszej dekady tzw. „Wolnej Polski”.
