Autorka porównuje teoretyczne założenia związane z procesualno-kontekstualną redefinicją lokalności ze swoimi obserwacjami z badań terenowych wśród instytucji kulturalnych z Tykocina na Podlasiu.
Ekspozycję ogląda się tak, jakby jeszcze do końca jej nie ustawiono lub już częściowo rozmontowano. To efekt rozminięcia się ambitnych koncepcji muzealników z umiejętnościami realizacyjnymi.
