Lokalność nie taka znowu lokalna

Autorka porównuje teoretyczne założenia związane z procesualno-kontekstualną redefinicją lokalności ze swoimi obserwacjami z badań terenowych wśród instytucji kulturalnych z Tykocina na Podlasiu. Opisuje, jak członkowie i pracownicy tych instytucji starają się kształtować tykocińską lokalność, a przez to tożsamość Tykocina jako miejsca, wykorzystując do tego materialne obiekty i sieci relacji oraz odwołując się do przeszłości. Analizuje także różne przejawy ideologizacji konceptu lokalności.

Abstract

In this article the author compares the theoretical assumptions of the processual and contextual redefinition of locality with her observations from the field research conducted in cultural institutions of Tykocin, Poland. The author shows how the members and employees of those institutions try to shape Tykocin’s locality – and thus, its identity as a place – by means of material objects, social networks and references to the past. Different manifestations of the ideologisation of the concept of locality are analyzed.