Autor podejmuje refleksję nad obecnością wątków milenarystycznych czy apokaliptycznych w myśli i praktyce psychoanalitycznej. Uwagę koncentruje na dorobku teoretycznym oraz pracy Sigmunda Freuda, Melanie Klein oraz Hanna Segal.
Cechująca myśl psychoanalityczną swoboda toku rozumowania i wysoki poziom abstrakcji uniemożliwiają de facto naukową weryfikację tworzonych w tym nurcie prac, co jest głównym zarzutem wysuwanym z
Autor równolegle pokazuje nam dwa – a właściwie trzy – miejsca. Aleksandrię – miasto w którym obecnie mieszka, Warszawę jako miasto swojego dzieciństwa i Warszawę pierwszej dekady tzw. „Wolnej Polski”.
