Przekroczyć śmierć w teatrze

Plany, manifesty Kantora nigdy nie wyprzedzały jego doświadczeń, rodziły się w czasie artystycznych odkryć i były niemal równoczesne z artystycznymi realizacjami. Kantor żył bardzo blisko realiów własnej rzeczywistości, miał pełną świadomość istnienia w konkretnym czasie i miejscu i dlatego nigdy przez fantazje czy estetyczne programotwórstwo nie zerwał kontaktu z własnym artystycznym losem, który był dla niego drogą prowadzącą do przejścia w inny świat bez obciążeń wziętych z tego, jak go portretował – nieludzkiego świata.