Wyobrażenie oniryczne jako przykład konstytucji nierzeczywistości.

Podejmując problematykę snu, Sartre od razu określa charakter swoich analiz. Nie będą one dotyczyły symbolicznej funkcji wyobrażeń, zgodnie z tradycją na przykład psychoanalizy. Głównym zadaniem będzie bowiem ustalenie statusu ontologicznego wyśnionego świata.