Świat jako bezprzedmiotowość

„Posiłkując się wizją komunikacji bezpośredniej awangarda wydawała na świat wiele utopii językowych „wynikających z wszelkiego rodzaju naruszenia kodów łącznie z ich eliminacją(…).” Nowy język miał być wyrazem wolności i próbą przezwyciężania kulturowej alienacji, miał być językiem w pełni autorskim i uniwersalnym zarazem.”

„Według Malewicza rolą artysty i sztuki było dojście do duchowej wiedzy o rzeczywistość i prawach nią rządzących oraz dzielenie się tą wiedzą z bliźnimi. „Skoro za przyczyną suprematyzmu sztuka doszła do teraz do samej siebie – do swej czystej, nieutylitarnej formy – i poznała oczywistość bezprzedmiotowego doznania, to w konsekwencji próbuje ustanowić nowy, prawdziwy porządek świata oraz nowy światopogląd.”

„Tak jak główną utopijną ideą mistycyzmu jest przekroczenie relacji podmiotowo-przedmiotowej w stosunku do bóstwa i rozpłynięcie się w nim, w suprematyzmie artysta dochodzi do zrównującej wszystko nicości jako podstawy świata.”

„Czytając Malewicza odnosi się wrażenie, iż posiadał on niezwykle silną świadomość wyobcowania człowieka, tak względem natury – poprzez swój rozum, jaki i kultury, która ogranicza jego wolność i produkuje świadomość fałszywą.”