Rola emocji w tworzeniu przynależności etnicznej

Prezentowany artykuł jest próbą skonceptualizowania problemu etniczności i związanych z nim emocji na przykładzie grupy Konkani, żyjącej w Indiach południowych, w mieście Koczin1. Źródłem informacji w niniejszym artykule na temat Konkanich w Koczinie jest pięćdziesiąt pogłębionych wywiadów etnograficznych, notatki terenowe oraz inne materiały i doświadczenia z obserwacji uczestniczących, pochodzące z badań terenowych prowadzonych przeze mnie w latach: 2014-2018. Odbyły się one dzięki finansowaniu w ramach konkursów Adulescentia Est TempusDiscendi IAE PAN oraz konkursu Preludium Narodowego Centrum Nauki.Współczesne przemiany społeczne w Indiach na przykładzie strategii podtrzymywania i budowania wielowarstwowej tożsamości przez kasty Konkani w Koczinie, zaplanowany na lata 2017-2019). Interesującym mnie zagadnieniem jest obecny sposób kultywowania związku z miejscem pochodzenia przez Konkan, nadawanie mu nowego znaczenia oraz miejsce emocji w tym procesie. W psychologii emocja to element indywidualnego doświadczenia, natomiast w antropologii kulturowej emocje są społeczne, są zbiorowymi wytworami kultury, która nadaje cielesnym emocjom formę oraz znaczenie. Pojawiające się w terenie badań emocje są wyznacznikiem tego, co jest dla społeczności ważne i jakie aspekty tożsamości etnicznej będą kultywowane i reprodukowane.

Abstract

The article points to the significance of emotion and nostalgia for the place of origin, which is passed on from generation to generation, in reinterpreting group identity within caste-based communities of the Konkani-speaking people in Kochi, South India. Konkanis came to Kochi from Goa in the sixteenth century. When they settled in Kochi, they established traditional communities localised around their temples. Nowadays, through formal and intentional actions of activists belonging to the Konkanis, the concept of their own identity has changed from understanding it on a local level — as a community of people they know from direct, everyday interactions to seeing it as an imagined community of people associated with Goa and speaking the Konkani language. On the one hand, these actions are based on an imaginary past and an alleged connection with the place which they came from five hundred years ago; on the other hand, they constitute an attempt to regain respect and social status among the local Malayalees, with whom Konkanis never fully assimilated. Emotions associated with the past are re-evoked, re-lived and internalized. They have a double function. Firstly, they serve as a strategy for achieving certain political objectives, that is, having the Konkani speaking people recognized as significant political actors. Secondly, they help determine what is important for the community. Understanding the nature of these intergroup relations as well as identity issues turns out to be possible by drawing on the emotional landscape in the field of research.