Milczące spotkanie dwóch teatrów

Zgoda na śmierć, izolację przywraca normalny porządek rzeczy i organizuje chaos, który może wywołać myśl o unicestwieniu. Doskonałość i harmonia świata pozostają zachowane (odzyskane?). Przestają mieć wtedy znaczenie dywagacje dotyczące sprawcy śmierci – demiurga lub nienazwanej wrogiej siły, gdyż pogodzenie owo bierze je w nawias i czyni nieznaczącymi.

Obrazy literackie przywołują częściej niezgodę na śmierć, bunt przeciwko niej i cierpienie związane z odejściem ze świata materialnego. W refleksji na ten temat zupełnie wyjątkowi wydają się tu dwaj twórcy, odlegli od siebie w sensie czasowym, ale i – na pierwszy rzut oka – artystycznym: Bolesław Leśmian i Leszek Mądzik, wyrażający swoją twórczością zrozumienie i zgodę na „poczęstowanie śniegiem”.