Szkic o rysowaniu etnograficznym.

Rysunek i etnografia są ze sobą nierozerwalnie związane. Już pierwsi etnografowie chętnie rysowali typy ludzkie, narzędzia, sceny rodzajowe, schematy siedlisk i lineaży. Rysunek był ważnym elementem notatek terenowych i dzienników z dalekich podróży – również tych magicznych i narkotycznych. Z czasem, rysunek i rysowanie jako metoda archaiczna zostały na długie lata wyparte z warsztatu etnografa. Miały zastąpić je nowoczesne techniki wizualne takie jak: fotografia, film, prezentacje multimedialne, czy różnego rodzaju aplikacje do tworzenia diagramów. Dziś, na nowo, rysunek jest chętnie wykorzystywany zarówno bezpośrednio w badaniach terenowych, w pracy analitycznej, jak i przy prezentacji wyników badań. Inne są jednak jego znaczenia i praktyka.

Abstract

In this article, I redefine etnographic drawing in the context of contemporary practice and idea. The starting point for the analysis consists of fieldwork, film and photography, which function as ethnographic tools, and the latest drawing theories. A wider context is created by the etnographer’s personal experience, his subjectivism and creative exploration, which bring science and art closer together.