Nieznany świat Jemenu

Na terenie Jemenu wcześnie pojawiły się stałe siedziby ludzkie. Według legend Sem, najstarszy z synów Noego, założył w głębi tego kraju miasto Sana. Jemen, niegdyś jałowy, zyskał urodzajności dzięki wzniesieniu w VIII w.p.n.e. ogromnej tamy, spiętrzającej wodę okresowej rzeki Azany. Jezioro przy tamie zasilało sieć kanałów nawadniających pola uprawne, żywiące ponad pięćdziesiąt tysięcy ludzi. Starożytne królestwa jemeńskie opierały się na gospodarce rolnej, w późniejszym czasie następuje rozwój handlu tranzytowego.

Obecnie Jemeńczycy zamieszkują trzy państwa: w Arabii Saudyjskiej krainę Asir wraz z regionem Nadżran, Jemeńską Republikę Arabską i Jemen południowy, czyli Ludowo-Demokratyczna Republikę Jemenu. W 1990 r. oba Jemeny połączyły się po czym znów rozdzieliły.

Arabska ludność Jemenu składa się z różnych grup plemiennych podzielonych na klany rodzinne. Każdy szczep kultywuje własne, powstałe w ciągu stuleci, obyczaje i oznaki rodowe. Prawie wszyscy mężczyźni noszą za pasem ozdobny sztylet zwany dżambiją. Doświadczone oko potrafi po sztylecie rozróżnić do jakiego klanu i plemienia należy właściciel. Cenione są one ze względu na swoje ceremonialne znaczenie. Dżambiję na ogół dziedziczy się, a im ozdobniejsza, tym wyższy jest status właściciela. Również po sposobie wiązania na głowie zawoju łatwo odgadnąć do jakiego klanu i plemienia należy właściciel. Na czele plemion stoją wybierani szejkowie, ludzie mądrzy i darzeni szacunkiem. Potrafią rozstrzygać wewnętrzne spory, odpowiednio do reguł Szariatu czyli prawa koranicznego. Jeśli nie uda im się załagodzić konfliktu międzyplemiennego, to oni decydują o wojnie i kierują samą walką. Poszczególne plemiona jemeńskie wchodzą w skład większych związków, które stają się federacjami plemiennymi. Mają one wielkie wpływy i żaden rząd centralny nie powstanie bez ich aprobaty.