Hejtowanie jako gwóźdź programu. Zapytaj Beczkę i Z Dupy

Balansowanie na granicy ogólnie akceptowanych norm i hejtowania/trollowania bywa nie tylko ekscytującą grą, ale też sposobem na zadzierzgnięcie więzi czy realizację intrygujących projektów tożsamościowych. Obraz taki wyłania się z analizy filmów z dwóch publikowanych w serwisie YouTube serii – Zapytaj Beczkę oraz Z Dupy.

Hejtowanie, stale dziś towarzyszące internetowej rozrywce, wydaje się w znacznej mierze tolerowane przez autorów obu omawianych tu programów. Swobodna i bezpośrednia wypowiedź, niekoniecznie podporządkowana regułom uprzejmości językowej, wpisuje się w przyjmowane przez nich normy komunikacji. Nie oznacza to, że uznają hejt za zjawisko ze wszech miar pożądane, nie starają się go jednak wyplenić, za to kreatywnie wykorzystują. Zarówno poszczególne przypadki hejtu, jak sama konwencja stają się tworzywem językowym i jednym z tematów obu serii. Zwraca uwagę wypracowany przez Gonciarza i Dąbrowskiego arsenał metod ośmieszania autorów nienawistnych komentarzy. Taka strategia jest tym ciekawsza, że jedynie po części wpisuje się w ogólniejszą tendencję.

Abstract

Hating is the centrepiece. Of two Polish YouTube series - “Zapytaj Beczkę” and “Z Dupy”

The article discusses the exceptional communication strategies of two Polish shows (Zapytaj Beczkę and Z Dupy) published on the Internet platform YouTube. The authors (Krzysztof Gonciarz and Maciej Dabrowski) and the participating audience often use hate speech, trolling, hating and joke. These four categories intersect, which seems to be typical of the postmodern attitude which is often ironic, ludic and transgressive. On the one hand the communiques situated on the border of hating and hate speech are creatively used – as controversial language conventions – but on the other hand they are also important themes, commented directly by the showmans. Analysis leads to the conclusion that hating and hate speech should not be assessed superficially – a thorough understanding of the context and connotations is inevitable. The article presents the hypothesis related to the function of messages of this kind and their potential consequences. The identity created by Gonciarz relates to the traditional jester figure – someone who uses inappropriate jokes and offensive vocabulary but at the same time forces his adversaries to reflection. Dabrowski’s attitude may be partially described by the clown metaphor of a clown, who offers not very subtle, sometimes even unpleasant, but still extremely attractive dose of humor.