Przestrzeń między sztuką a nauką

O działalności Fundacji Artystyczno-Badawczej om – organizmy i maszyny w kulturze

13 st. 2017
Fragment

Małgorzata Jankowska:
Realizowany przez nas projekt bazuje na czymś, czego historia sztuki właściwie nie analizuje. Próbujemy patrzeć na artystę jak na organizm. Kwestie takie jak emocje, przeżywanie i doświadczenie nie znajdują w historii sztuki zainteresowania, ponieważ nie dotyczą ich kategorie  estetyczne. Myślę, że fuzja obszarów sztuki i nauki pozwala poszerzyć krąg zainteresowanych albo po prostu ciekawych tego, co może się wydarzyć. Nie oszukujmy się jednak, że zniknie problem „elitarności” sztuki albo hermetycznych tematów, niezależnie od dyscyplin. Sztuka nie jest dla masowego odbiorcy i nie będzie. Możliwe za to, że przez połączenie sztuki oraz nauki zyskają one kolejnych miłośników. Pokazuje to sukces festiwali dedykowanych sztuce i technologii, które przyciągają nie tyle koneserów, co ludzi czujnych i zainteresowanych nowymi rzeczami. A może po prostu za bardzo jesteśmy przywiązani do pojęcia sztuka, a raczej do tego, co przez nie rozumiemy…

Abstract

What is in the space between art and science? On the activities of the “om – organisms and machines in culture” Art & Science Research Foundation

Contemporary art becomes increasingly connected with technology and science. This connection falls beyond the scope of traditional education in the fields of the arts and art history. We talked with Violka Kuś (performer artist, CEO of the om Foundation) and Małgorzata Jankowska, PhD (academic scholar, exhibition curator, Deputy CEO of the om Foundation), about the importance of this relationship and the activities of the “om– organisms and machines in culture” Art & Science Research Foundation. The researchers describe three experiments, in which a drone, an eye tracker, and electroencephalography were used to record the performance. In the interview, they mention cooperation between the representatives of the humanities and science (which is not easy but very effective). At the end, the authors try to answer a question of whether art historians should be more transdisciplinary or interdisciplinary.