Zasadniczą tezą mojego tekstu jest pokazanie, w jaki sposób pogłoski, plotki i sfabrykowane informacje w przypadku fali uchodźców, instrumentalnie wpisują się we współczesny model zarządzania społeczeństwem poprzez zarządzanie strachem.
Autor równolegle pokazuje nam dwa – a właściwie trzy – miejsca. Aleksandrię – miasto w którym obecnie mieszka, Warszawę jako miasto swojego dzieciństwa i Warszawę pierwszej dekady tzw. „Wolnej Polski”.
